Grindavíkurbær fagnar í dag 50 ára kaupstaðarafmæli. Frá þessu er sagt á vefsíðu bæjarins.
„Hátíðarhöld í tilefni dagsins verða með lágstemmdum hætti,“ segir grindavik.is þar sem fram kemur að forseti Íslands, Guðni Th. Jóhannesson myndi ávarpa fund bæjarstjórnar í Gjánni í Grindavík klukkan tíu í morgun. Eiginkona Guðna, Eliza Reid, væri með í för.
„Þar verða janframt veittar heiðursviðurkenningar til íbúa sem skilað hafa umfangsmiklu og mikilvægu framlagi til samfélagsins í Grindavík og verið öðrum til fyrirmyndar,“ segir á grindavik.is.
Hreppur frá landnámsöld
Rakið er að kaupstaðurinn hafi áður verið Grindavíkurhreppur sem hafði verið til síðan á landnámsöld.
„Mikil bjartsýni ríkti í Grindavík fyrir 50 árum enda var Grindavík sú verstöð þar sem mestur bolfiskafli kom á land, og unnið var að miklum hafnarbótum. Þar var mikið athafnalíf og unnið daga sem nætur. Unnið var að virkjun jarðhita í nágrenni bæjarins og sáu íbúar fram á mikla atvinnumöguleika honum tengdum auk þess sem hægt yrði að kynda hús í bænum með jarðvarmanum,“ segir í frásögninni.
Nær allir íbúar skrifuðu undir
Þá segir að hreppsnefnd Grindavíkurhrepps hafi óskað eftir kaupstaðarréttindum í desember 1973. Til áréttingar á þessari ósk hafi verið undirskriftasöfnun í Grindavík þann 20. janúar 1974.
„566 Grindvíkingar eða 75-80% kosningabærra manna rituðu nafn sitt undir skjal til stuðnings kaupstaðarréttindum sveitarfélagsins. Þó var fjarverandi á sjó nokkur hópur manna sem ekki náðist til. Aðeins 3 af þeim sem leitað var til studdu ekki málið.“
Bindi enda á óþolandi ástand
Vitnað er til yirlýsingar íbúanna þar sem meðal annars sagði:
„Við undirritaðir Grindvíkingar skorum á hv. Alþingi og ríkisstjórn að veita Grindavíkurhreppi kaupstaðarréttindi nú þegar og binda þar með endi á hið óþolandi ástand, sem nú ríkir í málefnum Grindvíkinga með tilliti til þjónustu hins opinbera.“
Forsendur fyrir samþykkt hreppsnefndar Grindavíkurhrepps, þar sem óskað er eftir kaupstaðarréttindum fyrir Grindavík, fyrir 50 árum voru:
1) Að skapa Grindavík þá réttarstöðu, sem kaupstaðir hafa, og losa tengsl við Gullbringusýslu.
2) Að fá inn í kauptúnið íbúum þess til hægðarauka alla þá þjónustu, sem bæjarfógetar veita.“
