Heiðrún Lind Marteinsdóttir, framkvæmdastjóri Samtaka fyrirtækja í sjávarútvegi, ritar grein á vefsíðu samtakanna um nýjan samning Norðmanna, Breta og Færeyinga sem hún segir munu stuðla að áframhaldandi ofveiði á makríl.
„Í vikunni undirrituðu fulltrúar stjórnvalda þriggja strandríkja af sex í makríl samkomulag um skiptingu kvóta fyrir þessi ríki og aðgang til veiða í lögsögu tveggja þeirra. Bretland, Færeyjar og Noregur hafa sammælst um hlut sér til handa og aðgang að lögsögu Bretlands og Noregs,“ rekur Heiðrún.
Hér sé því ekki um heildstæðan samning allra strandríkja í makríl að ræða.
Fiskifréttir greindu frá samningnum þann 18. júní síðastliðinn.
Þrjú ríki af sex ætli sér 72 prósent af ráðlagðri veiði
„Nær því fyrirkomulagið hvorki til veiðanna né veiðisvæðisins í heild, eins og ákjósanlegt væri til að makrílveiðar gætu kallast sjálfbærar og ábyrgar. ESB, Ísland og Grænland, sem eru einnig strandríki að makríl, eru utan þessa fyrirkomulags. Með þessu þriggja ríkja fyrirkomulagi, sem gilda skal til ársloka 2026, taka ríkin þrjú til sín tæp 72% af heildaraflamarki í makríl fyrir árið 2024 sem öll strandríkin sex samþykktu síðastliðið haust,“ skrifar Heiðrún.
Með þessu segir að skilin sé eftir 28% hlutdeild fyrir strandríkin þrjú sem standa utan samkomulagsins.
Spáir því að veiðin verði 133 prósent umfram ráðgjöf
„Sé mið tekið af einhliða kvótum þessara þriggja strandríkja árið 2023, þá var sameiginleg hlutdeild ESB, Íslands og Grænlands 45,64%. Þessu til viðbótar tók Rússland, sem er veiðiríki að makríl, 15,10% hlutdeild. Augljóst er því að samkomulag ríkjanna þriggja gerir lítið annað en að festa enn frekar í sessi óásættanlega ofveiði makríls. Gera má ráð fyrir að sameiginlegir kvótar allra strandríkja, ásamt einhliða kvóta Rússlands, leiði því til þess að veiði umfram ráðgjöf verði um 133% árið 2024,“ segir Heiðrún.
Yfirgangurinn er þeirra og skömmin er þeirra
Að sögn Heiðrúnar felast mikil verðmæti í hinum sameiginlega fiskistofni makríls. Þeim verðmætum fylgi líka ábyrgð.
„Ábyrgðin felst í því að öllum ríkjunum sex ber sameiginlega að tryggja vöxt og viðgang þessa stofns til lengri framtíðar og fyrir komandi kynslóðir. Þegar þrjú ríki taka sig saman um að hrifsa til sín yfirgnæfandi hlutdeild þessa stofns, án nokkurs samkomulags við önnur ríki sem deila þessum sameiginlegu verðmætum með þeim, þá sýna hlutaðeigandi ríki að þau ætla ekki að axla þá miklu ábyrgð sem á þeim hvílir um vernd fiskistofnsins. Yfirgangurinn er þeirra og skömmin er þeirra,“ segir Heiðrún í pistli sínum.
Sjálfbær nálgun ekki öllum í blóð borin
„Íslenskur sjávarútvegur leggur mikinn metnað í sjálfbærar fiskveiðar, enda er fiskurinn burðarstólpi íslensks samfélags og efnahagslífs. Villtur fiskur er um 40% af vöruútflutningi landsins. Með skynsömu fiskveiðistjórnunarkerfi, vísindalegri nálgun og skilvirkum veiðum hefur Íslendingum tekist að viðhalda fiskistofnum í eigin lögsögu og gera um leið mikil verðmæti úr fiskveiðiauðlindinni. Íslenskur sjávarútvegur nálgast veiðar úr sameiginlegum fiskistofnum, líkt og makríl, með nákvæmlega sama hætti. Það er miður að slík nálgun sé ekki öllum strandríkjum í blóð borin,“ skrifar framkvæmdastjóri SFS.
Heiðrún Lind Marteinsdóttir, framkvæmdastjóri Samtaka fyrirtækja í sjávarútvegi, ritar grein á vefsíðu samtakanna um nýjan samning Norðmanna, Breta og Færeyinga sem hún segir munu stuðla að áframhaldandi ofveiði á makríl.
„Í vikunni undirrituðu fulltrúar stjórnvalda þriggja strandríkja af sex í makríl samkomulag um skiptingu kvóta fyrir þessi ríki og aðgang til veiða í lögsögu tveggja þeirra. Bretland, Færeyjar og Noregur hafa sammælst um hlut sér til handa og aðgang að lögsögu Bretlands og Noregs,“ rekur Heiðrún.
Hér sé því ekki um heildstæðan samning allra strandríkja í makríl að ræða.
Fiskifréttir greindu frá samningnum þann 18. júní síðastliðinn.
Þrjú ríki af sex ætli sér 72 prósent af ráðlagðri veiði
„Nær því fyrirkomulagið hvorki til veiðanna né veiðisvæðisins í heild, eins og ákjósanlegt væri til að makrílveiðar gætu kallast sjálfbærar og ábyrgar. ESB, Ísland og Grænland, sem eru einnig strandríki að makríl, eru utan þessa fyrirkomulags. Með þessu þriggja ríkja fyrirkomulagi, sem gilda skal til ársloka 2026, taka ríkin þrjú til sín tæp 72% af heildaraflamarki í makríl fyrir árið 2024 sem öll strandríkin sex samþykktu síðastliðið haust,“ skrifar Heiðrún.
Með þessu segir að skilin sé eftir 28% hlutdeild fyrir strandríkin þrjú sem standa utan samkomulagsins.
Spáir því að veiðin verði 133 prósent umfram ráðgjöf
„Sé mið tekið af einhliða kvótum þessara þriggja strandríkja árið 2023, þá var sameiginleg hlutdeild ESB, Íslands og Grænlands 45,64%. Þessu til viðbótar tók Rússland, sem er veiðiríki að makríl, 15,10% hlutdeild. Augljóst er því að samkomulag ríkjanna þriggja gerir lítið annað en að festa enn frekar í sessi óásættanlega ofveiði makríls. Gera má ráð fyrir að sameiginlegir kvótar allra strandríkja, ásamt einhliða kvóta Rússlands, leiði því til þess að veiði umfram ráðgjöf verði um 133% árið 2024,“ segir Heiðrún.
Yfirgangurinn er þeirra og skömmin er þeirra
Að sögn Heiðrúnar felast mikil verðmæti í hinum sameiginlega fiskistofni makríls. Þeim verðmætum fylgi líka ábyrgð.
„Ábyrgðin felst í því að öllum ríkjunum sex ber sameiginlega að tryggja vöxt og viðgang þessa stofns til lengri framtíðar og fyrir komandi kynslóðir. Þegar þrjú ríki taka sig saman um að hrifsa til sín yfirgnæfandi hlutdeild þessa stofns, án nokkurs samkomulags við önnur ríki sem deila þessum sameiginlegu verðmætum með þeim, þá sýna hlutaðeigandi ríki að þau ætla ekki að axla þá miklu ábyrgð sem á þeim hvílir um vernd fiskistofnsins. Yfirgangurinn er þeirra og skömmin er þeirra,“ segir Heiðrún í pistli sínum.
Sjálfbær nálgun ekki öllum í blóð borin
„Íslenskur sjávarútvegur leggur mikinn metnað í sjálfbærar fiskveiðar, enda er fiskurinn burðarstólpi íslensks samfélags og efnahagslífs. Villtur fiskur er um 40% af vöruútflutningi landsins. Með skynsömu fiskveiðistjórnunarkerfi, vísindalegri nálgun og skilvirkum veiðum hefur Íslendingum tekist að viðhalda fiskistofnum í eigin lögsögu og gera um leið mikil verðmæti úr fiskveiðiauðlindinni. Íslenskur sjávarútvegur nálgast veiðar úr sameiginlegum fiskistofnum, líkt og makríl, með nákvæmlega sama hætti. Það er miður að slík nálgun sé ekki öllum strandríkjum í blóð borin,“ skrifar framkvæmdastjóri SFS.
