Út er komið viðamesta yfirlitsrit íslenskra lindýra, gjarna kölluð skeldýr, síðan safn rita eftir Ingimar Óskarsson komu út um miðbik síðustu aldar. Sagt er frá þessu á heimasíður Hafrannsóknastofnunar.
Ritið, sem er skýrsla gefin út á vegum á vegum Hafrannsóknastofnunar ber heitið Report of ten years of Mollusca collection in Icelandic waters by the Marine and Freshwater Research Institute sem útleggst Skýrsla Hafrannsóknastofnunar um söfnun lindýra í íslenskri lögsögu á tíu ára tímabili. Í skýrslunni er gerð grein fyrir 202 tegundum lindýra með lýsingum, myndum og kortlagningu.
Skýrslan á byggir vinnu tveggja belgískra dýrafræðinga, Christiane Delongueville, Rolands Scaillet ásamt Steinunni Hilmu Ólafsdóttur sjávarlíffræðings á Hafrannsóknastofnun. Þau Christiane og Roland hafa haft ástríðu fyrir að safna og rannsaka lindýr í áratugi með fókus á útbreiðslu evrópskra lindýra og þeim áhrifum sem athafnir mannsins og loftslagsbreytingar geta haft á þessi dýr. Skýrsla þessi byggir á lindýrum sem safnað var af fiski- og botndýrafræðingum Hafrannsóknastofnunar úr meðafla við togveiðar við mat a fiskistofnum við Ísland.
Upphaf samstarfsins má rekja til vináttu Christiane og Rolands við Jónbjörn Pálsson fiskifræðing hjá Hafrannsóknastofnun, sem lét af störfum fyrir fáeinum árum. Jónbjörn hóf að safna lindýrum í árlegum leiðöngrum Hafrannsóknastofnunar og var það upphafið að samstarfi Belganna við Hafrannsóknastofnun. Sjá hér frétt á vef Hafrannsóknastofnunar um þetta árangursríka samstarf Belganna og Hafrannsóknastofnunar.
Söfnun fór fyrst og fremst fram við rannsóknir a djúpslóð i haustralli, sem og á grynnri miðum norðvestur af Íslandi i vorralli. Einnig var safnað úr nokkrum leiðöngrum við stofnmat humars (Nephrops) i maí og úr flatfiskaralli í ágúst. Stærð möskva trollanna leyfði aðallega söfnun stærri eintaka. Minni lindýr (< 10 mm) söfnuðust i maga og þörmum fangaðra fiska, aðallega ýsu (Melanogrammus aeglefinus) og skrapflúru (Hippoglossoides platessoides).
Skoðuð voru steinar, skeljarusl, draugaveiðinet, svampar, kórallar, þang og þarafestur sem komu i netin til að kanna hvort þar leyndust lindýr. í öllum tilfellum er greint frá ástandi lindýranna, hvort þau voru lifandi eða dauð (tóm skel).
Út er komið viðamesta yfirlitsrit íslenskra lindýra, gjarna kölluð skeldýr, síðan safn rita eftir Ingimar Óskarsson komu út um miðbik síðustu aldar. Sagt er frá þessu á heimasíður Hafrannsóknastofnunar.
Ritið, sem er skýrsla gefin út á vegum á vegum Hafrannsóknastofnunar ber heitið Report of ten years of Mollusca collection in Icelandic waters by the Marine and Freshwater Research Institute sem útleggst Skýrsla Hafrannsóknastofnunar um söfnun lindýra í íslenskri lögsögu á tíu ára tímabili. Í skýrslunni er gerð grein fyrir 202 tegundum lindýra með lýsingum, myndum og kortlagningu.
Skýrslan á byggir vinnu tveggja belgískra dýrafræðinga, Christiane Delongueville, Rolands Scaillet ásamt Steinunni Hilmu Ólafsdóttur sjávarlíffræðings á Hafrannsóknastofnun. Þau Christiane og Roland hafa haft ástríðu fyrir að safna og rannsaka lindýr í áratugi með fókus á útbreiðslu evrópskra lindýra og þeim áhrifum sem athafnir mannsins og loftslagsbreytingar geta haft á þessi dýr. Skýrsla þessi byggir á lindýrum sem safnað var af fiski- og botndýrafræðingum Hafrannsóknastofnunar úr meðafla við togveiðar við mat a fiskistofnum við Ísland.
Upphaf samstarfsins má rekja til vináttu Christiane og Rolands við Jónbjörn Pálsson fiskifræðing hjá Hafrannsóknastofnun, sem lét af störfum fyrir fáeinum árum. Jónbjörn hóf að safna lindýrum í árlegum leiðöngrum Hafrannsóknastofnunar og var það upphafið að samstarfi Belganna við Hafrannsóknastofnun. Sjá hér frétt á vef Hafrannsóknastofnunar um þetta árangursríka samstarf Belganna og Hafrannsóknastofnunar.
Söfnun fór fyrst og fremst fram við rannsóknir a djúpslóð i haustralli, sem og á grynnri miðum norðvestur af Íslandi i vorralli. Einnig var safnað úr nokkrum leiðöngrum við stofnmat humars (Nephrops) i maí og úr flatfiskaralli í ágúst. Stærð möskva trollanna leyfði aðallega söfnun stærri eintaka. Minni lindýr (< 10 mm) söfnuðust i maga og þörmum fangaðra fiska, aðallega ýsu (Melanogrammus aeglefinus) og skrapflúru (Hippoglossoides platessoides).
Skoðuð voru steinar, skeljarusl, draugaveiðinet, svampar, kórallar, þang og þarafestur sem komu i netin til að kanna hvort þar leyndust lindýr. í öllum tilfellum er greint frá ástandi lindýranna, hvort þau voru lifandi eða dauð (tóm skel).
