Niðurstöðurnar úr togararalli Hafrannsóknastofnunar eru jafnan forvitnilegar og gefa mynd af stærð, útbreiðslu og ástandi botnlægra fiskistofna frá ári til árs. Niðurstöðurnar hafa mikið vægi þegar stofnmat er reiknað og veiðiráðgjöf birt, en hún hefur verið gefin út í júní ár hvert.
Þorskur á uppleið
Stofnvísitala þorsks hækkaði nær samfellt árin 2007-2017, fyrst og fremst vegna aukins magns af stórum þorski. Eftir lækkun árin 2018-2020 hefur vísitalan hækkað aftur.
Undanfarinn áratug hefur meðalþyngd þorsks 5 ára og yngri oftast verið undir meðaltali en meðalþyngd eldri þorsks hefur verið yfir meðaltali. Fyrsta mæling á þorskárgangi 2022 bendir til að hann sé nálægt meðalstærð af fjölda 1 árs. Árgangar 2020 og 2021 mælast undir meðaltali en árgangur 2018 er nálægt meðaltali. Árgangar 2010-2017 og 2019 mælast nær allir yfir meðaltali.
Ýsan og aðrar tegundir
Stofnvísitala ýsu hefur farið hækkandi undanfarin ár og hækkaði mikið frá því í fyrra. Árgangur 2018 mælist undir meðaltali meðan árgangar 2019-2021 og 2010-2017 eru allir yfir meðaltali. Fyrsta mæling á ýsuárgangi 2022 bendir til að hann sé undir meðaltali af fjölda eins árs ýsu.
Stofnvísitala ufsa hefur lækkað frá árinu 2018 og er nú nálægt meðaltali. Vísitölur gullkarfa, keilu og litla karfa eru háar miðað við síðustu fjóra áratugi. Vísitala löngu og steinbíts eru með hæstu gildum frá 1985 en vísitala grásleppu var sú lægsta frá árinu 2013.
Breytingar í hafi
Eins og verið hefur undanfarin ár mældist hitastig sjávar við botn að meðaltali hátt, en þó má greina lækkun hitastigs á grunnslóð fyrir norðan og austan frá því hitastig þar var í hámarki árið 2017.
Þá hefur útbreiðsla ýmissa nytjafiska hefur breyst á tímabilinu, þar á meðal færðist þungamiðja útbreiðslu ýsu og skötusels vestur og norður fyrir land upp úr aldamótum.
Ýsa fékkst nú í svipuðu magni allt í kringum landið en útbreiðsla skötusels virðist aftur farin að líkjast því sem var fyrir aldamót þegar stofninn var lítill og veiddist þá mest við sunnanvert landið.
Magn ýmissa suðlægra tegunda sem lítið eru nýttar, s.s. svartgómu, loðháfs, litlu brosmu og trjónuhala hefur aukist. Á sama tíma hafa ýmsar kaldsjávartegundir gefið eftir á landgrunninu fyrir norðan, s.s. áttstrendingur og ískóð.
Brislingur fannst fyrst í marsralli árið 2019 en í ár fékkst metfjöldi brislinga (um 26 þúsund fiskar). Hann fékkst allt frá Ingólfshöfða til Arnarfjarðar en lang flestir fengust í Faxaflóa.
Loðna mikilvægasta bráðin
Eitt af því sem vandlega er fylgst með ár hvert er hvaða fæðu er að finna í mögum fiska og hvort breytingar verði á samsetningu hennar frá ári til árs.
Hvað þorskinn varðar reyndist loðna hafa verið mikilvægasta fæðan, eins og ávallt á þessum árstíma, og þær breytingar á fæðu sem greinst hafa í mögum þorsks á undanförnum áratugum má fyrst og fremst rekja til breytilegs magns loðnu. Loðna var rúmlega helmingur af fæðu smáþorsks og um 75% af fæðu stærsta þorsksins.
Hundrað manna verkefni
Alls tóku um 100 manns þátt í stofnmælingu botnfiska á Íslandsmiðum, eða togararalli Hafrannsóknastofnunar dagana 27. febrúar til 17. mars. Auk rannsóknaskipanna Árna Friðrikssonar og Bjarna Sæmundssonar voru togararnir Breki VE og Gullver NS með í för. Togað var samkvæmt venju með botnvörpu á 580 stöðvum allt í kringum landið, en rallið hefur verið framkvæmt með sambærilegum hætti ár hvert frá 1985.
