Loðnuleitarleiðangur sem reiknað er með að verði lagt í fljótlega vekur vonir um að nógu góð stofnmæling náist til að hægt verði að gefa út kvóta svo af loðnuvertíð geti orðið.
Fjallað er um þetta á vef Síldarvinnslunnar í dag og fylgir sú umfjöllun hér á eftir:
„Gert er ráð fyrir að loðnu verði leitað nú í byrjun febrúarmánaðar og bæði hafrannsóknaskip og veiðiskip taki þátt í leitinni. Leitin sem fram fór í janúar olli vonbrigðum. Í janúarleiðangrinum kom ís í veg fyrir að skipin kæmust yfir allt hið fyrirhugaða leitarsvæði og má ætla að loðnan hafi enn haldið sig að verulegu leyti undir ísnum. Þá vakti það athygli leiðangursmanna að engin loðna virtist vera gengin suður fyrir Langanes en samkvæmt upplýsingum frá gömlum skipstjórum þarf það ekki að koma á óvart. Skipstjóranir segja að á fyrri tíð hafi loðna stundum ekki gengið suður fyrir Langanes fyrr en komið var fram yfir miðjan febrúar. Sannleikurinn er sá að loðnan er brellin og erfitt að reikna út atferli hennar.“
Síðast loðnuleysisár 2019 og 2020
„Það ríkir ávallt spenna þegar loðnu er leitað í aðdraganda vertíðar og loðnuveiðarnar skipta fyrirtæki, einstaklinga og sveitarfélög miklu máli. Loðnuvertíðin er annatími í loðnubæjunum og þá verða mikil verðmæti til á skömmum tíma.
Skip frá Síldarvinnslunni hafa tekið þátt í loðnuveiðum frá árinu 1966 og loðna var fyrst unnin í fiskimjölsverksmiðju fyrirtækisins árið 1968. Þegar loðnuvinnslan hófst veltu menn því fyrir sér hvort loðnan gæti komið í stað norsk – íslensku síldarinnar sem um það leyti var að hverfa af miðunum við landið. Framleiðsla á frystri loðnu hófst fyrst hjá Síldarvinnslunni árið 1971 og framleiðsla á loðnuhrognum árið 1978.
Fyrir Austfirði er það afar mikilvægt að væntanleg loðnuleit skili árangri og gefinn verði út loðnukvóti. Menn eru minnugir svonefndra loðnuleysisára þegar veiðar voru afar takmarkaðar eða engar. Menn muna til dæmis eftir árunum 1981 – 1982, 1990 – 1991 og ekki síst árunum 2019 og 2020,“ segir á svn.is.
